Renteswaps worden vaak aangeduid als een verzekering tegen een rentestijging. Een renteswap is echter géén verzekering. Dat is méér dan een kwestie van woordkeuze, want het is een essentieel verschil.
Verzekering
Bij een verzekering betaal je een premie voor het afkopen van een risico, dat je niet kunt/wil dragen.Denk aan een brandverzekering. Tegen betaling van een verzekeringspremie draag je je risico over aan een ander (de verzekeraar). En als je het risico voor een deel wél zelf kunt dragen, neem je een eigen risico. Die verzekering geeft je vervolgens het recht op een uitbetaling, wanneer er schade is. That’s it.
Renteswap
Bij een renteswap is dat niet het geval. Daarbij heeft de klant niet alleen een recht (namelijk, recht op een vergoeding van ‘schade’ bij een rentestijging) maar ook een plicht (namelijk het ‘betalen van schade’ bij een rentedaling). Die zogenaamde ‘verzekering’ werkt dus twee kanten op. Vertaald naar een brandverzekering: als het kantoor van je verzekeraar brandschade heeft, moet jij die schade vergoeden. Ofwel: je hebt één kant van het risico niet overgedragen.
Cap
Het lijkt misschien een wat semantische discussie, maar dit is een cruciaal punt. Het zorgt namelijk structureel voor veel misverstanden. Renteswaps zijn vaak aan ondernemers verkocht als een ‘verzekering’. Het is dan ook niet opmerkelijk dat veel ondernemers verrast waren dat zij zelf moesten betalen aan de bank toen de rente juist ging dalen. Wanneer (volgens de ondernemer of volgens de adviseur van de bank) het risico op een stijging van de rente moest worden verzekerd, dan was in die terminologie slechts één product geschikt: een Cap. Bij dat product betaalt de klant een premie, waarmee hij het recht heeft op vergoeding wanneer de rente hoger is dan het afgesproken renteplafond.
